हरीयाणासारखा आखाडा महाराष्ट्रात होऊ द्या

पवार साहेब... महाराष्ट्राची कुस्ती ऑलम्पिक सुवर्ण देऊ शकते, त्यासाठी एवढंच करा....

सर्व सोयीनियुक्त  आखाडा, अनुभवी प्रशिक्षक, खेळाडूची कदर करणारे सरकार, 

----------------------

✍️ *शब्दांकन- पै मनोजकुमार मस्के* 9890291065

""""""""""""""""""""""""

    मुलांनी मैदाना पेक्षा स्पर्धा खेळणं खूप गरजेचं आहे*. आणि ते खरेही आहे. खरं पाहिलं तर कुस्ती खेळणारे हे अनेक देश आहेत, त्यात महाराष्ट्रात कुस्तीचे बऱ्यापैकी आखाडे भरले जातात. आज विचार केला तर १६ देश क्रिकेट खेळतात आणि २०० देश कुस्ती खेळतात. *तरीसुद्धा भारतात कुस्ती पेक्षा क्रिकेटला जास्त पसंती दिली जाते*.

 पूर्वी कुस्तीला मान होता. शिवाय महाराष्ट्रातील मल्लांना देशात सुद्धा मान दिला जात होता. ज्या ज्या वेळी दिल्लीवरून पैलवान कुस्तीसाठी महाराष्ट्रात आला त्या- त्या वेळी महाराष्ट्रात मात्र दिल्लीचा पैलवान चारी मुंड्या चीत होत होता. हे कुण्या ज्योतिषाने सांगायची गरज नाही. महाराष्ट्राच्या मल्लांनी देशात नव्हे तर विदेशात सुद्धा कुस्ती मध्ये चांगलं नाव केलेलं होतं. *महाराष्ट्राच्या पैलवानाची भीती दिल्ली हरियाणा पर्यंत होती. परंतु आज या महाराष्ट्राची कुस्ती कुठेही दिसेनाशी झाली*.  या महाराष्ट्रात अनेक कुस्ती संघटना आहेत. अनेक कुस्ती प्रसारक आहेत, अनेकांचे फेसबुक अकाउंट आहे, अनेकांची युट्युब अकाउंट आहे, या माध्यमातून लाखो रुपये कमवत आहेत, पण या सगळ्यांचा परिणाम कुस्ती सुधरते असं तुम्हाला वाटतं का? माफ करा हे मी अति बोलतोय परंतु ही वस्तुस्थिती आहे. कारण अनेक मैदाने ही लोकं लाईव्ह दाखवतात मग स्पर्धा का दाखवत नाहीत कारण तेथे पैसे मिळत नाहीत हि वस्तुस्थिती आहे. गेल्या वर्षी' ऑलम्पिक सारख्या खेळात महाराष्ट्रातले वेगवेगळ्या खेळातील आठ खेळाडूंची निवड झाली. त्यामध्ये कुठेही कुस्तीचा समावेश नाही. म्हणजेच महाराष्ट्रातील कुस्ती संपली की काय असं वाटायला लागलं!  १)राही जीवन सर्नोबत- कोल्हापूर ( शुटिंग मध्ये), २) तेजस्विनी सावंत -कोल्हापूर (शूटिंग 50 मीटर थ्री रायफल), ३) अविनाश साबळे- बीड (ॲथलेटिक्स 3000 मीटर),  ४) प्रवीण जाधव- सातारा (तिरंदाजी चिराग), ५) चंद्रशेखर शेट्टी- मुंबई (बॅडमिंटन),  ६) विष्णू सरवानन - मुंबई (रोलिंग), ७) स्वरूप महावीर उन्हाळकर - कोल्हापूर (पॅरा शूटिंग, १०० मीटर रायफल), ८) सुयश नारायण जाधव- सोलापूर (पेरा स्विमर ५० मीटर, बटरफ्लाय २०० मीटर). या मुलांनी ऑलम्पिक मध्ये आपल्या नावाचा डंका वाजवून महाराष्ट्राची मान उंचावली. परंतु जास्तीत जास्त लोकप्रिय असणारी कुस्ती यामध्ये कुठेही दिसली नाही. ऐक काळ महाराष्ट्राची कुस्ती जगात नाव असताना मात्र निव्वळ पैसा व प्रतिष्ठा या गोष्टींनमुळे कुस्तीच्या संघटना, कुस्तीचे प्रसारक कुस्तीच्या नावावर आपला बाजार मांडून पैसे कमवत आहेत की काय? आणि यामुळे कुस्ती पाठीमागे राहिली की काय असा सवाल कुस्तीप्रेमी तून होत आहे. कुठेतरी मनाला भास होतोय की काय *पण खऱ्या अर्थाने महाराष्ट्राचा पैलवान प्रसिद्धीच्या मागे धावताना पाहायला मिळतोय हे मात्र तितकसं खरं आहे*.  मैदानात एखादी कुस्ती झाली रे झाली कि त्या कुस्तीचा इतका गाजावाजा करायचा, यूट्यूबला, फेसबुकला सगळ्यांना दाखवायची यात महाराष्ट्राचा पैलवान अग्रेसर असल्याचं वारंवार जाणवले आहे. *महाराष्ट्रात दोन गदा, तीन गदा आणणारे महाराष्ट्र केसरी भरपूर आहेत. परंतु महाराष्ट्राच्या बाहेर जाताना एकही पहिलवान दिसत नाही* यांच कारण आजुन महाराष्ट्राला उमगलं नाही? महाराष्ट्राची कुस्ती ही फक्त मैदाना पुरतीच राहिली का? मैदानाच्या बाहेर का जात नाही याचा या संघटनांनी या प्रसारकांनी विचार करणे गरजेचे आहे. पुर्वी पैलवानाचे नाव होण्यासाठी महाराष्ट्राच्या बाहेर नॅशनल, इंटरनॅशनल व्हावं लागत होतं. आता मात्र तसं राहिलं नाही एखाद्या मैदानावर नुरा कुस्ती केली तरी त्या पैलवानाचे नाव तासाभरात चांगली कुस्ती केली म्हणून हेच संघटनात्मक प्रसारक आहेत.  नाव करणारे दुसरे तिसरे कोणी नाही हेच प्रसारक आणि संघटक आहेत. बाबांनो या तुमच्या व्यापाराच्या नादात कुस्तीचं वाटोळं होतंय हे जरा ध्यानात घ्या! आणि चार पोरं किमान महाराष्ट्राच्या बाहेर तरी खेळू द्या. कारण आज या महाराष्ट्राच्या मातीतून कुस्तीला सुरुवात झाली ही गोष्ट जरी खरी असली तरी ज्या ज्या वेळेला *महाराष्ट्राच्या बाहेरील मोठा पैलवान आला त्या त्या वेळेला या महाराष्ट्राच्या मातीने चारीमुंड्या चीत केला*. परंतु आज याच महाराष्ट्रातल्या कुस्तीला मैदान व पैसे या नावाची लागन लागलेली आहे‌. आणि खेळाच्या नावं बोंबाबोंब झाली आहे. कदाचित हा लेख वाचून मला अनेक जण चुकीचं ही म्हणतील. परंतु आज वस्तुस्थिती मांडली नाही तर पुन्हा कधीही कुस्ती जिवंत राहणार नाही. कुस्तीला जिवंत ठेवायची असेल तर मित्रांनो हे ! पैलवानांना स्पर्धा खेळुदे, बदललेल्या परिस्थिती नुसार स्पर्धेत सहभागी होणं गरजेचं आहे. पोरांना प्रोत्साहन द्या, गरज आहे तिथे उभे रहा, तो कसा खेळतोय त्याच्यापेक्षा तो कुठे पोहोचला आहे हे पहा. *आज महाराष्ट्राच्या बाहेर महाराष्ट्रातल्या पैलवानांची जी हालत होते याला कारणीभूत महाराष्ट्रातला राजकारणी आहे.

           तसं पाहिलं तर महाराष्ट्रात सगळ्यात जास्त कुस्तीचे आखाडे असतील, परंतु ऑलम्पिक पर्यंत जाणारे किती आहेत. *खाशाबा जाधव, बंडा मामा रेठरेकर, गणपतराव आंदळकर आबा, मारुती माने भाऊ* हे ज्या वेळेला खेळले त्या वेळेला महाराष्ट्रात इतक्या तालमी नव्हत्या, आणि ज्या काही तालमी होत्या त्या नावासाठी काम करत होत्या, कमाई साठी नव्हे. आता प्रत्येक तालीम कमवण्याचा आड्डा झालाय. आणि ज्या काही तालमी आहेत त्यांना वाली राहिला नाही. त्यात काही तालमी आहेत,  त्यांना अंतर्गत राजकारणाला सामोरे जावे लागते आहे. अशा परिस्थितीतून महाराष्ट्राची कुस्ती चाललेली आहे. *खऱ्या अर्थानं हे थांबणे कुठेतरी गरजेच आहे. एक-एक प्लेअर जीव तोडून मन लावून घडवणे गरजेचे आहे*. कितीही या मागे मोठे राजकारण पुढे असले तरी आमचा खेळ त्याला उत्तर देऊ  शकतो. आज महाराष्ट्राची कुस्ती ही संपूर्ण जगात प्रसिद्ध असताना ज्या खेळाची कुठेही प्रसिद्धी नाही, संघटन नाही, प्रसारमाध्यम नाही, अशा खेळातील मुलं कोल्हापूर सातारा बीड सोलापूर या ठिकाणावरून महाराष्ट्राचं नाव ऑलंम्पिक पर्यंत पोहोचवतात त्या वेळेला वाटतं कुस्तीला प्रसिद्धी देऊन आपण काहीतरी चूक तर करत नाही ना? आणि जर ते आपण करत असेल तर ती ताबडतोब थांबविनेही गरजेचे आहे. मित्रांनो आज गावोगावी तालमी आहेत. तालुका, जिल्हा, राज्यात, जवळपास शाळा नसतील एवढे आखाडे आहेत. तरीही महाराष्ट्राची कुस्ती महाराष्ट्राच्या पुढे जाताना दिसत नाही. *आम्ही इथेच डबल महाराष्ट्र केसरी,ट्रिपल महाराष्ट्र केसरी  म्हणून मिरवत राहिलो आणि खरी स्पर्धा कधी खेळलोच नाही अशी परिस्थिती आज महाराष्ट्राच्या कुस्तीची झाली आहे*. आमच्या पैलवानाच्या बापाचं स्वप्न पोरग महाराष्ट्र केसरी बनवायचं ईथपर्यंतच राहील, या महाराष्ट्र केसरी च्या बाहेर कधी गेलोच नाही.  याला कारणीभूत कुस्ती परिषद सह सर्व संघटना कुस्तीसाठी काम करणारे प्रसारमाध्यम यांनी तर फक्त दुकानदारी चालवली आहे. कुस्ती वडीलोपर्जित चालतच आली परंतु दुकानदारी मुळे ती महाराष्ट्रातच रुजली महाराष्ट्राच्या बाहेर जाणं तिला जमलच नाही. हा चक्रव्युह तोडून एक पहिलवान गेला त्याचं नाव राहुल आवारे नाना महाराष्ट्रातल्या अनेक राजकीय डावपेच यांना बगल देत महाराष्ट्राची मान उंचावण्याचे काम यांनी केले. परंतु आमच्या नेत्यांना राज्याच्या खेळाडूंकडे बघायला वेळ कुठे आहे. वाईट एवढंच वाटत कि *आदरणीय शरद पवार साहेबांच्या सारखे खंबीर नेतृत्व कुस्ती परीषदेचे अध्यक्ष असताना महाराष्ट्रातील एकही पैलवान देशपातळीवर चमकताना दिसत नाही*. नुसते अध्यक्ष होऊन फायदा नाही तर महाराष्ट्राच्या कुस्तीचा डंका जगभर वाजने गरजेचेच आहे. महाराष्ट्राच्या मातीतील पैलवान जगाला भारी आहे, साहेब फक्त त्यांच्या पाठीवर थाप टाकून लढ म्हणन्याचा अवधी आहे. माझ्या महाराष्ट्रातील खेळाडू पुढे जात नाही यांचं कारण खेळ नव्हे तर खेळातील राजकारण आहे साहेब. नाहीतर आमचा राहुल आवारे आज आॅलंपिकचे सुवर्ण आणण्यास पात्र झाला असता. *आॅलंपिक मध्ये भारताला पहिले कांस्य पदक हे महाराष्ट्रातील खशाबा जाधव यांनी मिळवून दीले*, आणि त्यानंतर ३४ वर्ष लागली दुसरं पदक मिळवण्यासाठी. *आदरणीय पवार साहेब स्व. खशाबा जाधवांनंतर आॅलंपिकचे सुवर्ण पदक सुद्धा महाराष्ट्रातीलच पैलवान देणार यासाठी तुम्ही वैयक्तीक क्रिकेट बाजूला सारून कुस्तीकडे लक्ष द्या, आणि हरीयाणासारखा आखाडा, परदेशी अनुभवी कोच, व केंद्र सरकार असेल किंवा महाराष्ट्र सरकार असेल यांचे खेळाडू व खेळाकडे विशेष लक्ष बस्स.   साहेब  भारताला सुवर्ण महाराष्ट्रातीलच मल्ल देणार फक्त त्यांच्यावर होणाऱ्या अन्यायाला खंबीर नेतृत्व पाहिजे आणि ते नेतृत्व तुमच्यात आहे. साहेब तुम्हीच महाराष्ट्राची कुस्ती वाचवू शकता, व वाढवू शकता फक्त तुमचं लक्ष खेळाडूंकडे हवं...

"""""""""""""""""""""""""""

*पै मनोजकुमार मस्के* - पत्रकार

9890291065